martes, 20 de octubre de 2009

Mayo (un poema de Kirmen Uribe)


Déjame mirarte a los ojos.
Quiero saber cómo estás.

Rainer W. Fassbinder

Mira, ha entrado mayo,
Ha extendido su párpado azul sobre el puerto.
Ven, hace tiempo que no sé de ti,
Se te ve tembloroso, como esos gatitos que ahogamos siendo niños.
Ven, y hablaremos de las cosas de siempre,
Del valor que tiene ser amable,
De la necesidad de arreglárselas con las dudas,
De cómo llenar los huecos que tenemos dentro.
Ven, siente en tu rostro la mañana,
Cuando estamos tristes, todo nos parece oscuro;
Cuando estamos fuertes, el mundo se desmigaja.
Cada uno de nosotros guarda algo desconocido de las vidas ajenas,
Sea un secreto, un error o un gesto.
Ven y pondremos verdes a los vencedores,
Saltaremos desde el puente riéndonos de nosotros mismos.
Contemplaremos en silencio las grúas del puerto,
Porque estar juntos en silencio es
La mejor prueba de la amistad.
Vente conmigo, quiero cambiar de país,
Dejar este cuerpo mío a un lado
Y meterme contigo en una concha,
Con nuestra pequeñez, como los bígaros.
Ven, te espero,
Continuaremos la historia interrumpida hace un año,
Como si no tuvieran un círculo más
los abedules blancos de la rivera.

13 comentarios:

Prometeo dijo...

Me ha sorpendido este poema y su autor. Me lo anoto para seguirlo, fresco y renovado con un toque de humor negro finisimo...un abarzo.

Anónimo dijo...

joderrrr ....¿será la "alergia" de mayo ?

menuda llantina se me ha "liao"

os-tras

dafne dijo...

Me gusta el poema de Uribe,al que por otro lado ,no conocía,(viaje a Wikipedia).
Que bueno que sobre todo cuando estemos tristes alguien diga: ven y viceversa.
y....los ojos...que nos delatan.
me ha encantado la selección!!!

Anónimo dijo...

Es precioso el poema, me ha encantado, sobre todo:

"Cuando estamos tristes, todo nos parece oscuro;
Cuando estamos fuertes, el mundo se desmigaja."

Y la cita previa de Fassbinder; ¡¡cómo hablan los ojos!!

Buena elección

Besos Rafa. :) Reina

Anónimo dijo...

volví, leí, lloré...

ya ves, "masoca" que estamos a veces

ralero dijo...

Circe, siempre valdrá más una lágrima que un muro.

Un abrazo.

Octavio dijo...

Ya sé que no es necesario, pero como Kirmen sólo escribe en euskera, tal vez a alguno le sea útil conocer la versión original. jaja
Un abrazo, Rafa

MAIATZA

Kirmen Uribe, 2001

Begira, sartu da maiatza,


Zabaldu du bere betazal urdina portuan.


Erdu, aspaldian ez dut zure berri izan,


Ikarati zabiltza, ito ditugun katakumeak bezala.


Erdu eta egingo dugu berba betiko kontuez,


Atsegin izatearen balioaz,


Zalantzekin moldatu beharraz,


Barruan ditugun zuloak nola bete.


Erdu, sentitu goiza aurpegian,


Goibel gaudenean dena iruditzen zaigu ospel,


Adoretsu gaudenean, atzera, papurtu egiten da mundua.


Denok gordetzen dugu betiko besteren alde ezkutu bat,


Dela sekretua, dela akatsa, dela keinua.


Erdu eta larrutuko ditugu irabazleak,


Zubitik jauzi egin geure buruaz barre.





Isilik begiratuko diegu portuko garabiei,


Elkarrekin isilik egotea baita


adiskidetasunaren frogarik behinena.


Erdu nirekin, herriz aldatu nahi dut,


Nire gorputz hau albo batera utzi


Eta maskor batean zurekin sartu,


Gure txikitasunarekin, mangolinoak bezala.


Erdu, zure zain nago,


Duela urtebete etendako istorioa jarraituko dugu,

Ibai ondoko urki zuriek uztai bat gehiago ez balute bezala.

© Kirmen Uribe

ralero dijo...

Gracias, Octavio. Nada es necesario, pero ello no quiere decir que ciertas cosas dejen por ello de ser valiosas. Siempre puede pasar por aquí alguien que sepa euskera y, ya se sabe que la poesía siempre gana en el idioma original en que fue escrito frente a las traducciones. Aun así, benditas traducciones.

Abrazos.

Caminante dijo...

DE ESTE MUCHACHO SUPE POR PIERRE MIRÓ -epv-, mi primer amor virtual, por él te conocí.
Besos. PAQUITA

Anónimo dijo...

hey your blog design is very nice, neat and fresh and with updated content, make people feel peace and I always like browsing your site.

- Norman

erato dijo...

Delicioso! Me gustan tus gustos.Abrazo y eskerrik asko, Rafa

Esilleviana dijo...

Gracias.
También me ha gustado encontrar otro poema de K. Uribe. Son pequeñas historias cargadas de sentimiento y emoción.

un saludo

Unknown dijo...

Kirmen Uribe me encanta, sus poemas calan, te llevan a sentirlos, te transmiten lo que quiere expresar, lo conocí con su poema del dolor....la muerte ha vencido al fin amigo mío...